2020, een jaar om nooit te vergeten
Het jaar 2020 zal de historie ingaan als het jaar waarin zoveel ellende tegelijkertijd plaatsvond dat alle Amerikaanse rampenfilms erbij verbleken. Het enige wat we nog niet gehad hebben, is een invasie van Marsmannetjes, maar wat niet is, kan nog komen. Ik ben nergens meer verbaasd over.
Het meest indringende nieuws van dit jaar is natuurlijk de uitbraak van een echte pandemie. Begin dit jaar hoorden we voor het eerst geruchten over een nieuw virus, het SARS-CoV2 of het coronavirus, zoals het in de volksmond heet. Tot op de dag van vandaag is niet duidelijk waar dit virus vandaan is gekomen. Is het toeval dat in Wuhan, waar het virus opdook, maar liefst twee viruslaboratoria staan, waarin wordt gewerkt met de meest gevaarlijke ziekteverwekkers ter wereld? En hoe verhoudt dit zich met de plannen van de Chinese overheid om tot 2025 nog zeven van dit soort BSL-4 (Bio-safety Level Four) laboratoriums te gaan bouwen?
Waarom? Dat vraag ik mij af, als ik zoiets lees. Waar heb je zoveel van zulke laboratoria voor nodig?
De Chinese overheid wees echter vanaf het begin van de pandemie direct naar een lokale vismarkt als primaire besmettingshaard en verspreidde het verhaal dat het virus afkomstig was van vleermuizen. Een beetje vreemde combinatie, als je het mij vraagt. Dat was echter nog maar het begin van een hele reeks aan ongebruikelijke gebeurtenissen en vooral onduidelijke berichtgeving waar we vanaf februari ook in Nederland mee te maken hebben gekregen.
Ik heb al lange tijd een ernstige behoefte om het een en ander 'op papier' te zetten. Vooral de rol van het RIVM intrigeert me en dan met name de onbegrijpelijke beslissingen van dit wetenschappelijke instituut dat zich de laatste tijd laat vertegenwoordigen door de heer Jaap van Dissel, die tevens de voorzitter is van het OMT (Outbreak Management Team) dat de regering adviseert. Een regering onder leiding van premier Mark Rutte, aka teflon Mark, die zijn bijnaam in deze crisis eer aandoet. Al weken zien wij hem hetzelfde toneelstukje opvoeren samen met Hugo de Jonge, die van hetzelfde materiaal als zijn baas gemaakt lijkt te zijn. Je moet toch een spekgladde rug en een zeer gebrekkig geweten hebben om week in week uit in de camera te kijken en te verklaren dat het hoofddoel van je beleid is om de kwetsbaren en de ouderen te beschermen, terwijl ondertussen in de verpleeghuizen een ware gerontice plaatsvindt.
De rol van de media is in deze ook voor voer psychologen. Dit zou de tijd van hun leven moeten zijn, maar de meeste journalisten kiezen er desalniettemin voor om vrijwel geen enkele kritische vraag te stellen. Niet over het Nieuwe Normaal, niet over het door Van Dissel geïntroduceerde idee van groepsimmuniteit, niet over het gebrek aan beschermingsmiddelen, niet over het testbeleid van RIVM/GGD en zeker niet over de noodwet die door De Jonge ineens als een konijn uit de hoge hoed getoverd is. Integendeel, Rutte is een held, De Jonge een rijzende ster en Van Dissel een expert. Ik heb het al weken over de juichmedia, naar het voorbeeld van Noord Korea waar de grote leider alleen maar omringd wordt door hiep hiep hoera roepende figuren.
Hoe is dit allemaal zo gekomen? En waar gaat dit naartoe?
Volgens mij is het in ieder geval begonnen in 2018, in Wuhan.