Vught
In de gevangenisbibliotheek in Vught zijn radicale islamboeken te krijgen. Ze verheerlijken de gewapende jihad en het vernederen van joden en christenen. https://t.co/5YI0OFn4Xq— De Telegraaf (@telegraaf) 4 januari 2019
Als iemand die jarenlang bij de (semi)overheid heeft gewerkt, weet ik een ding zeker: iemand heeft hiervoor uitdrukkelijk toestemming verleend. Voor dit soort zaken zijn procedures bedacht en staat beleid op papier. Er is een formulier ingevuld, een bestelling gedaan en deze bestelling is betaald. Dat zijn al minstens drie personen die akkoord zijn gegaan.
De vraag is waarom deze boeken zijn besteld en door wie? Niet alleen door wie, de gedetineerden, maar ook door wie, de medewerkers van de gevangenis in Vught. Niet alleen waarom de gedetineerden deze boeken wilden lezen, maar ook waarom de medewerkers de boeken besteld hebben.
Vooral dat laatste. Waarom geen 'nee' zeggen tegen mensen die in Vught zitten juist vanwege hun radicale ideeën? Is dat domheid, desinteresse of naïviteit? Of is het angst? De angst om 'nee' te zeggen? De angst voor de consequenties van 'nee' zeggen?
Waarom zijn er radicale islamboeken in de gevangenisbibliotheek in Vught? Waarom was 'nee' zeggen geen optie? Wie geeft het antwoord?